شبکه ما

آشنایی

عملکرد تانک تایپ 99

تانک تایپ 99 (همچنین به نام ZTZ99 نیز شناخته می شود) ، پیشرفته ترین تانک اصلی میدان نبرد (MBT) ارتش آزادیبخش چین است که به وسیله گروه صنایع شمالی چین ( CNGC ) طراحی و به تولید رسیده است.این تانک که در سال 2001 وارد خدمت نیروی زمینی چین شده است ، دارای ویژگی های بهبود یافته ای در زمینه قدرت آتش ، تحرک و حفاظت در مقابل تانک های قدیمی ساخت چین مانند تایپ 88 و 96 است.این تانک به دلیل قیمت تمام شده بالایی که دارد1 ، تولید آن به عدد 200 عراده محدود شده است که در مقابل میزان تولید تانک های قدیمی ساخت چین رقم کمی به نظر می آید.در حال حاضر این تانک توسط دو هنگ زرهی از بهترین یگان های نیروی زمینی چین مستقر در پکن و شن یانگ استفاده می شود و این خود گویایی تکنولوژی و ارزش بالای این تانک در نزد فرماندهان ارتش چین است.از برخی فن آوری های بکار رفته در این تانک برای بهینه سازی و به روز رسانی ارزان تر تانک Type 96 استفاده شده است.

طراحی

تانک تایپ 99 در واقع نتیجه ای از برنامه " تانک اصلی میدان نبرد نسل سوم " چین است که در اواخر 1970 از سوی ارتش چین شروع شد.در اوایل دهه 1990 تانک تایپ 90 مجهز به توپ 125 میلیمتری (به سبک روسها) و بارگذار خودکار (اتولودر) طراحی و ساخته شد.در دهه 1990 و با وقوع جنگ اول خلیج فارس ، ارتش چین متوجه شد که تانکی که قابل مقایسه با تانک های M1A1 آبرامز و چلنجر 2 باشد در اختیار ندارد.به همین دلیل در طراحی تانک تجدید نظر صورت گرفت و برای اولین بار در اکتبر 1999 و در رژه روز ملی در پکن ، تانک تایپ 98 که از بدنه ای شبیهT-72 بهره می برد از مقابل جایگاه رژه رفت.تانک تایپ 99 که در اصل Type 98Gنام دارد نیز نمونه بهینه شده تایپ 98 (که خود نمونه بهینه شده تایپ 90 است) است.این تانک که دارای حفاظت زرهی بهبود یافته و موتور قویتر است در سال 2000 رونمایی شد و در اواخر 2001 نیز وارد خدمت ارتش چین شد.

تانک تی ۸۴ به عنوان اولین تانک بومی اکراین بعد از استقلال در شوروی در خارکوف طراحی شد. اکرایین در زمان شوروی محل تولید پیشرفته ترین تانکهای شوروی یعنی تی ۶۴ و تی ۸۰ بود. تی ۸۰ خود فرزند تی ۶۴ به حساب می امد که در اواخر دهه ۱۹۸۰ دست کم از نظر زره در نوع خود بی نظیر بود. تی ۸۰ اولین تانک روسها با موتور توربین گازی و البته اخرین ان بود(دست کم تا کنون) ولی به دلیل هزینه بالا عملیاتی این نوع موتور ، شوروی دست به توسعه نسخه جدید با نام تی ۸۰ یو دی زد.

یو دی نسخه ای از نسخه مشهور تی ۸۰ یو بود ولی دارای موتور دیزل ۱۰۰۰ اسب بخاری بود . بعد از فروپاشی شوروی اکرایین تلاش در تولید این تانک کرد و در سال ۱۹۹۶ پاکستان ۳۲۰ عراده تی ۸۰ یو دی را به اکرایین سفارش داد ولی مشکلات زیاد در تهیه قطعات این تانک از روسیه برای تولید و همچنین شکایت روسها مبنی بر اینکه تی ۸۰ تانک روسی است و اکرایین حق تولید ان را ندارد ، باعث شد تا اکرایین به دنبال تولید یک نسخه بومی برود (برای اشنایی با تی ۸۰ اینجا را کلیک کنید)

تانک تی ۸۴ در واقع یک تی ۸۰ اکرایین است و شباهت بسیار به پدرش یعنی تی ۸۰ یو دی دارد ولی تفاوت های ان نیز اشکار است .

تی 80 یو دی

تی ۸۰ یو دی

تانک تی ۸۴ تانکی است با وزن ۴۶ تن و سه نفر خدمه که شامل راننده ، توپچی و فرمانده می باشد .

راننده در جلوی تانک قرار دارد و توپچی و فرمانده مانند تمامی تانک های روسی در برجک قرار داشته و توپ در بین انها قرار گرفته است. توپچی در سمت چپ و فرمانده در سمت راست مینشیند . فرمانده دارای یک پیرسکوپ دید TKN-5 می باشد که توان درشت نمایی ۷٫۶ درجه در روز و ۵٫۸ در شب را دارد و دارای سامانه دید حرارتی نسل دوم است و از یک مسافت یاب لیزری برای کشف مسافت به صورت مستقل برای فرمانده بهره می برد و توان پوشش ۳۶۰ درجه به شکل پانورماتیک را دارد که در بالای دریچه فرمانده وصل است. فرمانده با کمک این سامانه می تواند از درون تانک دست به اتش مسلسل ۱۲٫۷ م م بزند

در سال ۱۹۷۷ ارتش فرانسه به دنبال جایگزین برای تانک ای ام ایکس ۳۰ می گشت از این رو دستور لازم برای ساخت تانک حدید داده شد.ای ام ایکس ۳۰ که برای دهه ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۰ اصلیترین تانک ارتش فرانسه بود به یک توپ ۱۰۵ م م فرانسوی مجهز بود ولی اصلا قابل قیاس با تانک های شوروی چون تی ۶۲/تی ۶۴ و یا تی ۷۲ نبود

عملکردتانک لگرک

در اواخر دهه ۱۹۷۰ فرانسه مدتی به دنبال مشارک با المان بر سر پروژه لئوپارد ۲ شد که خواسته های متفاوت باعث رها شدن این پروژه شد و در سال ۱۹۸۲ فرانسه به دنبال یک طرح بومی رفت. در سال ۱۹۸۶ طرح جدید لگرک نام گذاری شد که نام فامیلی ژنرال فیلیپ لگرک یکی از فرمانده هان ارتش فرانسه ازاد در جنگ دوم جهانی بود

اولین سری تانک در سال ۱۹۹۲ تولید شد که سری ۱ نام داشت.

تانک لگرک تانکی است با وزن ۵۴ تا ۵۷ تن بسته به مدل تولید که دارای ۹٫۸۷ متر طول ۲٫۵۸ متر ارتفاع است.

تانک لگرک دارای سه خدمه است. راننده، فرمانده و توپچی. این تانک به دلیل داشتن سامانه گلوله گذاری خودکار فاقد نفر گلوله گذار است.

رانند در جلوی تانک کمی متمایل به سمت چپ قرار دارد و توسط سه پیریسکوپ رو به بیرون دید دارد . پیرسکوپ وسطی دارای چشمی دید حرارتی است و همچنین از یک دسته هدایت فرمان شکل برای هدایت تانک استفاده میکند. در سری ۲ تولید یک دوربین مدار بسته در عقب تانک برای دند عقب بهره می برد

توپچی در سمت راست برجک قرار دارد و از یک سامانه نشانگیری برای هدفگیری توپ اصلی بر روی برجک تانک بالای سرش کنار توپ اصلی همان سمت راست بهره می برد . این سامانه ساخت ساژم با نام اچ ال ۶۰ دارای توان دید روزانه با درشت نمایی ۱۰ ایکس و یک چشمی دید حرارتی نسل دوم از نوع اچ ال ۵۸ با توان درشت نمایی ۲۰ ایکس است .مسافت یاب لیزری تانک ۵۰۰۰ متر برد دارد . همچنین توپچی در بالای سرش سمت راست دارای سه پیسرکوپ ساده برای دید رو به بیرون البته تنها به جلو و سمت راست است .مجموعه ای از حسگرها رایانه کنترل اتش را پشتیبانی میکنند که اطلاعاتی چون سرعت باد، دمای هوا، فاصله هدف تا تانک، زاویه حرکت تانک را محاسبه کرده و به صورت خودکار لوله توپ را در موقعیت مناسب برای اتش قرار میدهد.گفته شده هدفگیری یک هدف که توسط توپچی برای سامانه مشخص شده تنها ۳ ثانیه طول میکشد . سامانه کنترل اتش به دلیل وجود سامانه دید حرارتی توان محاسبه خودکار زمان اتش را به هدف متحرک را به خوبی دارد. گفته شده لگرک میتواند ۶ هدف را در عرض یک دقیقه در برد ۲ کیلومتری با احتمال برخورد ۹۵% نابود کند.

تانک تایپ ۱۰، طی طرحی به نام MBT-X تولید شد هدف از این طرح ، طراحی و تولید یک تانک جدید برای جایگزین کردن تانک قدیمی ژاپنی تایپ ۷۴ بود. در سال ۱۹۹۰ نیروهای ژاپن به فکر تولید یک تانک جدید به منظور جایگزینیType-74 بودند و در همان سال با تخصیص بودجه این طرح رسما اغاز شد. در ۱۵ اکتبر سال ۲۰۰۱ طرح این تانک تکمیل شد و در همان سال تعداد ۳۵ دستگاه از ان ساخته و تحویل نیروهای نظامی این کشور در هوکایدو قرار داده شد تا عملیات بازبینی و بازنگری انرا انجام دهند در ۱۳ فوریه سال ۲۰۰۸ یک سری بازبینی هایی بر روی این طرح اغاز شد و یک سری سیستم های ان اصلاح شد. تانک در سال ۲۰۱۴ وارد خدمت شده و پیش بینی میشود ۳۰۰ عراده از ان تولید شود . بنابر اعلام رسمی مقامات ژاپن این تانک در ابتدا تنها برای نیروهای ژاپنی تولید خواهد شد و تا تکمیل نیاز نیروهای نظامی ژاپن برای جایگزینی تانکهای قدیمی خود ، این کشور قصد صادرات تانک خود را نخواهد داشت .

عملکرد تانک تایپ ۱۰

تولید قطعات مکانیکی این تانک به صنایع سنگین میتسوبیشی سپرده شد شرکت اصلی طرف قرارداد نیز گروه تحقیقات صنعتی TRDI در استان ساگامی هارا میباشد. هزینه های اولیه این طرح تا سال ۲۰۰۱ که نمونه های اولیه این تانک عرضه شد ، معادل ۴۸ میلیارد ین ژاپن ( معادل ۴۵۰ میلیون دلار به ارزش زمانی سال ۲۰۰۱) هزینه داشته است بنابه اعلام مقامات ژاپنی قیمت این تانک در حدود ۶٫۵ میلیون دلار خواهد بود اگرچه در نهایت به ۸٫۵ میلیون دلار رسید . به عقیده اکثر کارشناسان نظامی در جهان ، ساخت این تانک توسط ژاپن در واقع پاسخی بود به ساخت تانک پیشرفتهType 99 توسط چین ، که با ساخته شدن این تانک مدرن توسط ژاپن موازنه زرهی بین دو کشور مجددا برقرار شد. این تانک بطور متوسط ۲۰ تن سبک تر از تانکهای مطرح جهان میباشد. علت این امر نیز فشار مسئولین بدلیل رعایت مقررات محدودیت وزن در جاده های ژاپن میباشد. تانک تایپ ۹۰ به دلیل داشتن وزن سنگین در بسیاری از موارد مجاز به خارج شدن از هوکایدو نبود.این تانک در سال ۲۰۱۴ وارد خدمت شد

Type10MBT

در تصویر میتوان فرمانده تانک را دید که به بیرون امده. در پشت سر ان سامانه هشدار دهنده لیزری و در سمت راستش سامانه دید پانورماتیک فرمانده دیده میشود

تانک تایپ ۱۰ تانکی است با وزن ۴۴ تن و طول ۹٫۴ متر که از سه خدمه بهره می برد.راننده، توپچی و فرمانده

رانند در جلوی تانک زیر لوله توپ قرار داشته که توسط یک دریچه به بیرون راه داشت و دارای سه پیرسکوپ رو به بیرون برای دید رو به بیرون است که یکی از انها دارای سامانه دید حرارتی برای رانندگی در شب است. همچنین دارای یک دوربین مدار بسته رو به عقب برای دید راننده است که تصاویر ان در درون کابین رانند روی نمایشگر به نمایش در می اید .

تانک چلنجر ۲ یک سرمایه گذاری خصوصی و بدون حمایت دولت دراوائل دهه ۱۹۸۰ توسط شرکت سازنده بود و بر اساس چلنجر ۱ توسعه یافت تا اینکه سرانجام در سال ۱۹۸۶ با درخواست ارتش انگلستان برای یک تانک نسل جدید برای جایگزینی چلنجر ۱ رسما تانک چلنجر ۲ نامید شد و وارد مراحل توسعه پیشرفته شد.بین سال ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۱ اولویت های و ویژگی های طرح جدید ارزیابی شد و مشخص شد و بعد از یک رقابت بین ابرامز ام۱ ای ۱و لئوپارد۲ ای ۵ در نهایت وزرات دفاع انگلستان در سال ۱۹۹۳ خواهان دریافت چلنجر ۲ شد و سفارش مورد نظر داده شد و بین سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۲ تحویل ارتش انگلستان شد.

عملکرد تانک چلنجر 2

چلنچر ۲ تانکی است بر اساس چلنجر ۱ که در تمام زمینه ها ارتقا چشمگیری داشته است.تانک دارای چهار خدمه شامل فرمانده نشسته در عقب برجک سمت راست که با کمک یک سامانه دید حرارتی پانورماتیک ساژم وی اس ۵۸۰ با چرخش دید ۳۶۰ درجه و پوشش ۳۵ درجه رو به بالا و ۳۵ درجه رو به پایین به بیرون دید کامل دارد ، این سامانه به فرمانده چلنچر امکان اجازه کسب و درگیر با هر هدفی را بدون نیاز به سایت توپچی را میدهد. این سامان دید پانورماتیک دارای مسافت یاب لیزری مستقل است و دارای سامانه تعقیب خودکار هدف است و خود به صورت خودکار دست به تعقیب خودکار هدف میزند.

ca04

توپچی کمی جلوتر از فرمانده قرار دارد که ان نیز یک سایت هدفگیری دید حرارتی برای نشان گیری توپ در اختیار دارد شامل یک مسافت یاب لیزری با برد ۱۰ کیلومتر است.توپچی می تواند بین ۴ تا ۱۱ ایکس سایت هدفگیری خود را زوم کند و سایت توپچی نیز دارای سامانه تعقیب خودکار هدف است . برد اتش این سایت در روز به صورت موثر ۳۵۰۰ متر است اگرچه تا ۵۰۰۰ متر نیز توان اتش وجود دارد و میتواند در شب تا ۲۵۰۰ نیز دست به اتش به طرف هدف بزند. تانک دارای دو رایانه ۳۲ بیتی برای هدفگیری است و از یک رایانه دیجیتال کنترل اتش و سنسور باد با توان محاسبه دقیق زاویه لوله توپ برای اتش به هدف برخورد دار است. تانک میتواند در حالت متحرک و ثابت به طرف اهداف متحرک و ثابت اتش کند .

در میانه دهه ۱۹۶۰ تانک ام۶۰ تانک اصلی میدان نبرد ارتش امریکا بود. این تانک از تمامی تانک های غربی زمان خود برتر بود ولی در همان زمان نیز تردید بسیار در مورد برتری ان در برابر نسل نوین از تانک های شرقی چون تی ۶۲ و تی ۶۴ وجود داشت.مسئله بعد این بود حتی طی یک حمله ارتش سرخ به اروپای شرقی این ارتش عملا دو برابر ارتش های ناتو تانک داشت. وزیر دفاع امریکا در سال ۱۹۶۲ علاقمند به طرحی با نام ام بی تی ۷۰ برای یک تانک جدید بود که در دهه ۱۹۷۰ وارد خدمت شود.ام بی تی ۷۰ یک طرح مشترک ببین المان و امریکا بود و مک ناوارا متعقد بود تمامی کشورهای عضو ناتو می توانند در توسعه ان همکاری کنند ولی در نهایت هزینه بالا باعث لغو این پروژه شد و المان به دنبال لئوپارد ۲و امریکا به دنبال تانک جدید رفت.

عملکرد تانک ام۱ ابرامز

زمانی که در سال ۱۹۷۲ پروژه ام بی تی ۷۰ لغو شد ارتش امریکا یک سال بعد بررسی برای تانک جدید انجام داد. قرار شد وزن بالا ولی در عوض سطح حفاظت زره افزایش یاب . تانک جدید ام۱ و لقبش ابرامز گذاشته شد و قرار شد در سال ۱۹۸۰ وارد خدمت شود و جایگزین ام۶۰ شود.

تانک ام۱ ابرامز دارای چهار خدمه است.راننده در جلوی تانک زیر لوله توپ قرار دارد و با سه پیرسکوپ رو به بیرون دید دارد که یکی دارای چشمی دید شبانه است. زاویه دید رانند رو به جلو با این سه پیرسکوب ۱۲۰ درجه است و یک پنل در جلوی خود دارد که نشان گرهای مختلف موتور روی ان است . فرمانده و توپ چی در برجک سمت راست قرار دارند. توپ چی جلو و پاینتر و فرمانده عقب و بالاتر قرار دارد و سمت چپ برجک نیز گلوله گذار که بین این سه نفر نیز توپ قرار دارد.

توپچی دارای یک سایت اتش نصب شده بر روی برجک سمت راست است که دارای دو چشمی دید روزنه و دید شبانه نسل اول است و توان درشت نمایی تا ۱۰ ایکس را دارد. در ام۱ ای۱ سامانه دید حرارتی نسل اول بود ولی در ام ۱ ای۲ سامانه دید حرارتی نسل دوم نصب شد. این سامانه اجازه اتش دقیق را تا برد ۳۵۰۰ متری در روز میداد اگرچه در جنگ اول توپچی های ابرامز در برد ۴۰۰۰ متر نیز در روز شکار داشتند و در شب تا برد ۲۵۰۰ متری را پوشش میداد . فرمانده نیز دارای شش پیرسکوپ برای دید رو به بیرون است و پوشش ۳۶۰ درجه برای دید فرمانده میدهد . همچنین فرمانده تانک توان گرفتن کنترل توپ اصلی را از توپچی دارد (به کمک یک خط ارتباطی متصل به سایت اتش توپچی) و اجرای اتش را دارد.

ایکس ام1...پیش نمونه ام1 مسلح به توپ 105 م م

ایکس ام۱…پیش نمونه ام۱ مسلح به توپ ۱۰۵ م م

تانک ام۱ ابرامز دارای برجکی کوتاه و مستطیلی شکل است که در پشت سر برجک محل ذخیره سازی مهمات است . بر روی برجک دو دریچه برای بیرون امدن گلوله گذار و فرمانده است که میتونند با کمک دو مسلسل بر روی برجک اجرای اتش کنند.

تانک دارای یک موتور توربین گازی چند سوخت لیکومینگ ای جی تی ۱۵۰۰ است که دارای قدرت ۱۵۰۰ اسب بخار است شش سرعت شامل چهار دنده رو به جلو و دو دنده رو به عقب است که البته گیربوکس تانک اتوماتیک است.تانک توان حرکت با سرعت ۹۷ کیلومتر بر ساعت را دارد اگرچه برای اسیب نرسیدن به موتور و گیربوکس سرعت معمول سرعت ۷۲ کیلومتر بر ساعت است . ام۱ در مدل های مختلف رانش به وزن مختلفی داشت برای نمونه در ام۱ ای۱ دارای رانش به وزن ۲۶٫۹ اسب بخار بر تن و ۲۳٫۸ اسب بخار بر تن در نسخه ام۱ ای ۲ بود

موتور می تواند سوختهای چون بنزین، نفت سفید ، سوخت دیزل ویا سوخت جت جی پی ۸ و جی پی ۴ (که هر دو سوخت جت است) استفاده کند . موتور توربین گازی ابرامز نشان داد در خدمت بسیار قابل اعتماد است ولی مصرف سوختش بسیار بالا بود به صورت که ۶ لیتر در ۱٫۵ کیلومتر سوخت مصرف می کرد. همچنین صدای ایجاد شده موتور بسیار کمتر از تانکهای معاصر دیزل بود و دیرتر صدای تانک شنیده میشد

در سال ۱۹۹۵ با وجود اینکه کره جنوبی از نظر زرهی با تانک کا۱ از کره شمالی برتر بود ولی برخی خبرها از رفتن کره شمالی به سراغ طراحی تانکی بر اساس تانک تی ۷۲ و یا حتی تی ۹۰ با توپ ۱۲۵ م م ، مقامات کره جنوبی را به این فکر انداخت دیگر توپ ۱۰۵ م م کا۱ جواب نخواهد داد. در مرحله نسخه کره جنوبی دست به توسعه نسخه جدید از تانک کا۱ با توپ ۱۲۰ م م زدند که بنام کا۱ ای۱ وارد خدمت شد ولی هدف بعدی طراحی یک تانک جدید توسط شرکت هایوندا بود (برای اشنایی با تانک کا۱ اینجا را کلیک کنید)

چندین طرح بررسی شد که شامل ساخت یک نسخه بدون برجک با یک توپ ۱۴۰ م م المانی نیز می شد ولی در نهایت طرح به کنار گذاشته شد و ساخت یک نسخه جدید با توپ ۱۲۰ م م L55 ساخت المان با سامانه گلوله گذاری خودکار مد نظر قرار گرفت که عملا تانک کره شمالی را می توانست متوقف کند. البته در طرح نصب توپ ۱۴۰ م م در صورت نیاز پیش بینی شد

بعد از توسعه ۱۱ ساله این طرح در سال ۲۰۰۶ اماده شد و از سال ۲۰۱۳ وارد خدمت شد

تانک بلک پانتر کا 2 کا۲ که به ان لقب بلک پانتر داده شد یک تانک ۵۵ تنی با سه خدمه است

راننده در جلوی تانک بلک پانتر کا 2 قرار دارد و دارای دو نمایشگر رنگی برای نمایش نشانگرهای موتور و وضعیت تانک است . در بالای سر دریچه خود دارای سه پیسرکوپ برای دید رو به بیرون است که به غیر از دید سنتی دید شبانه نسل اول دارای یک دوربین دید حرارتی نسل دوم در کنار دریچه خود است که تصاویر ان بر روی نمایشگر درون کابینقابل دیدن است

تانک کا2 بلک پانتر

کا۲ بلک پانتر

فرمانده و توپچی درون برجک قرار می گیرد . توپچی در سمت چپ و فرمانده در سمت راست و توپ در بین این دو قرار گرفته است. فرمانده دارای یک سایت پانورماتیک نسل سوم ساخت سامسونگ با همکاری Thales فرانسه است که در البته در کره جنوبی طراحی شده و KCPS نام دارد. این سامانه پانورماتیک که در بالا برجک سمت راست قرار دارد دارای پوششش ۳۶۰ درجه است و تصاویر ان روی نمایشگر رنگی به فرمانده نشان داده می شود . این سامانه در تانک کا۱ ای۱ نیز نصب شد ولی در واقع برای کا ۲ طراحی شده بود. سایت فرمانده خود دارای مسافت یاب لیزری با برد ۱۰۰۰۰ متر است و میتواند یک تانک را از فاصله ۵ کیلومتری مشخص کند و دارای توان تعقیب خودکار هدف است . فرمانده درون کابین دارای دو نمایشگر رنگی چند کاره است که به غیر از تصاویر سایت پانورماتیک اطلاعات سامانه ناوبری بر مبنایی جی پی اس و یک نقشه خان دیجیتال را نیز میتواند مشاهده کند و با کمک یک خط ارتباط داده تصاویر سامانه های دید حرارتی دیگر تانکها را میتواند برای فرمانده به نمایش در بیاورد. همچنین دور دریچه بالای سر فرمانده که برای ورود و خروج وی به درون تانک است نیز پیرسکوپ های چشمی ساده ای برای دید سریع به بیرون است

تانک تی-۹۰ جدیدترین تانک ارتش روسیه است که تولید آن از سال ۱۹۹۵ آغاز شد. این تانک با پیشرفت تانک تی-۷۲ ساخته شده و ابتدا تی-۷۲بی‌یو نام داشت اما به دلیل شکست سنگین تی-۷۲های عراقی در جنگ خلیج فارس که اعتبار این تانک را به شدت مخدوش کرده بود نام آن به تی-۹۰ تغییر یافت.

تانک T90 محبوب ایرانی‌ها

طراحی این تانک زمانی آغاز شد که ارتش روسیه در سال ۱۹۹۱ اعلام کرد سیاست تولید همزمان دو یا چند تانک را کنار خواهد گذاشت و در نتیجه تولید فقط یکی از تانک‌های تی-۷۲بی یا تی-۸۰یو ادامه خواهد یافت. اما به جهت اینکه کارخانه‌های اصلی تولید این دو تانک متفاوت بوده و هر کدام نقش مهمی در اقتصاد شهر خود داشتند سفارش کوچکی از هر دو نوع تانک را به این دو کارخانه داده شد. اورال‌ واگن‌ زواد کارخانه تولید تی-۷۲ به امید انتخاب این تانک از سوی ارتش روسیه نسبت به تانک پیشرفته‌تر و تواناتر تی-۸۰ تصمیم گرفت سیستم کنترل آتش تی-۸۰ و زره واکنشی انفجاری کنتاکت-۵ تی-۸۰ را به روی تی-۷۲ نصب کرده و اصلاحات دیگری را به منظور افزایش قابلیت‌های رزمی آن انجام دهد. ارتش روسیه این مدل بهینه‌شده تی-۷۲ را که نام آن هم به تی-۹۰ تغییر پیدا کرده بود در سال ۱۹۹۶ به عنوان تانک جدید خود انتخاب کرد.

تانک T90 محبوب ایرانی‌ها

ارتش روسیه هم‌اکنون در حال طراحی تانک جدیدی معروف به پلتفورم تی-۹۹ یا آرماتا است و به همین جهت میزان تولید تی-۹۰ به شدت کاهش یافته است.

ویژگی‌های T90

مدل اولیه تانک تی-۹۰ از یک موتور دیزلی ۱۲ سیلندر با قدرت ۸۴۰ اسب بخار استفاده می‌کرد. در مدل تی-۹۰آ موتور پرقدرت‌تر وی-۹۲ با توان ۱۰۰۰ اسب بخار و جدیدترین مدل که تی-۹۰ام نام دارد و هنوز تولید نشده از موتور وی-۹۶ با قدرت ۱۲۵۰ اسب بخار استفاده می‌کند. این موتور چندگانه‌سوز است و علاوه بر گازوئیل می‌تواند از نفت سفید و بنزین هم استفاده کند. نسبت قدرت به وزن در مدل اولیه تی-۹۰ حدود ۱۸.۰۶ اسب بخار به تن است که به طرز قابل توجهی ضعیف‌تر از تی-۸۰ است.

تاد

تاد (Terminal High Altitude Area Defense) همانطور که از نامش پیداست، سامانه ی دفاع موشکی ساخت ایالات متحده ی آمریکا است که برای دفاع از نیرو های مستقر در مناطق جنگی، مراکز مهم جمعیتی و تاسیسات زیرساختی حساس در برابر موشک های بالستیک کوتاه برد، میان برد و بلند برد در داخل و خارج از جو طراحی شده.

ویدئوی عملکرد سامانه ی دفاع موشکی

پیش زمینه و تاریخچه :

بعد از جنگ اول خلیج فارس و تجربیات کسب شده از این نبرد در زمینه ی دفاع موشکی، نیاز فوری به یک سامانه ی تخصصی و موثر دفاعی با توانایی درگیری با موشک های بالستیک تاکتیکی احساس شد. در همین راستا کنگره ی ایالات متحده، قانون ملی دفاع موشکی ۱۹۹۱ و قانون بودجه ی دفاعی ۱۹۹۱ را به تصویب رساند. بر اساس این قوانین آمریکا می بایست تا اواسط دهه ی ۹۰ به یک سامانه ی دفاعی اثباتگر ولی قابل استفاده در شرایط اضطراری و عملیات های احتمالی دست می یافت و سپس توسعه ی این سامانه به شکل کامل از سال ۲۰۰۰ آغاز می شد.

ارتش آمریکا در سال ۱۹۹۲ کمپانی لاکهید مارتین را با قراردادی به ارزش ۶۸۹ میلیون دلار به عنوان پیمان کار اصلی این پروژه که در ابتدا Theater High Altitude Area Defense نام داشت، انتخاب کرد. فاز اول پروژه در سال ۱۹۹۵ و با اولین آزمایش پروازی این سامانه آغاز شد و تا سال ۱۹۹۹ ادامه داشت. نتایج بدست آمده از این آزمایشات بسیار ارزشمند بود و با استفاده از آن ها موشک تاد مجددا طراحی شد. فاز دوم پروژه طبق برنامه در سال ۲۰۰۰ آغاز شد و در نهایت در سال ۲۰۰۸ آمریکا اولین واحد آتش بار تاد را رسما وارد خدمت کرد. از آغاز فاز دوم پروژه تا سال ۲۰۱۳ این سامانه ۱۲ آزمایش موفقیت آمیز بدون هیچ شکستی را پشت سر گذاشت که از این تعداد ۱۰ آزمایش مربوط به رهگیری اهداف بود.

طراحی و ساختارسامانه ی دفاع موشکی :

تاد دارای ۴ جزء اصلی شامل رادار، مرکز مدریت نبرد/فرماندهی، کنترل، ارتباطات و اطلاعات، پرتابگر و موشک رهگیر می باشد.