شبکه ما

عنکبوت (تارتنک یا کارتنک[۱] یا تاربافک جولاه یا جولاهی) جانور بی مهرهٔ شکارگری است که دارای بدنی دوبخشی و هشت پاست. عنکبوت‌ها فاقد بخش‌های جوندهٔ دهان و بال‌اند. آن‌ها در راستهٔعنکبوت‌ ها طبقه‌بندی می‌شوند که خود یکی از چند راستهٔ ردهٔ بزرگتر عنکبوتیان (تاربافان) است.

ردهٔ تاربافان دربردارندهٔ گونه‌هایی چون کژدم و کنه است. توانایی تنیدن تار ارثی است و عنکبوت اطلاعات مربوط به این توانایی را به شکل ماده وراثتی از والدین خود به ارث برده‌است. برخی گونه‌های عنکبوت بسیار سمی و خطرناک اند و زهرشان آن قدر قوی است که می‌تواند انسان را بکُشد. عنکبوت بیوه سیاه، عنکبوت تورقیفی سیدنی و... از گونه‌های خطرناک عنکبوت اند

بیشتر عنکبوت‌ ها تار می‌تنند که معمولاً به صورت رشته‌ای پروتئینی از غده‌های تارتنِ انتهای شکم آن‌ها ترشح می‌شود. بسیاری از گونه‌ها از تار برای شکار استفاده می‌کنند؛ به این صورت که توری یا پرده‌ای می‌تنند که حشرات در آن به دام می‌افتند؛ ولی گونه‌های فراوانی هم هستند که آزاد شکار می‌کنند. از تار برای بالا رفتن از جایی، ایجاد دیوارهای هموار در لانه‌های زیرزمینی، ساختن ساک تخم، درپیچیدن صید، و نگهداری موقت اسپرم، و خیلی کارهای دیگر استفاده می‌شود.

تار عنکبوت از نخ‌های ابریشم مانند درست شده است. نخ‌هایی که خودش ایجاد کرده و خودش ریسیده است و از آن نخ‌ها تار را بافته است. کارتونک (عنکبوت) تار را به شکل هندسی و محکم در می‌آورد و برای شکار مگس دام قرار می‌دهد. این تارها ابتدا به صورت مایع هستند و به شکل نخ نازکی از بدن عنکبوت خارج می‌شوند و سپس در تماس با هوا خشک شده و مانند نخ می‌شوند. قطر تار عنکبوت حدود یک دهم تار موی انسان است.

این تارهای صاف و شفاف، بسیار نرم و سبک و در عین حال بسیار مقاوم هستند. حتی می‌توان گفت تار عنکبوت از فولاد هم سخت‌تر است. پروتئینی که عنکبوت را قادر می‌سازد خود را آویزان کند و همچنین به شکار طعمه کمک می‌کند، نظر دانشمندان را به خود جلب کرده است. مولکول‌های این پـروتئین بسیار کشسان و قـوی هستند، تقریباً ۲۰ برابر از نایلون کشسان‌تر و ۹ برابر از فولاد در قطر مساوی قوی‌تر است.

خرچنگ‌ آبی جانوری سخت‌پوست است که در اصل در آب‌های غرب اقیانوس اطلس و خلیج مکزیک زندگی می‌کند. خرچنگ آبی احتمالاً از طریق آب توازن کشتی‌ها به اروپا، شمال آفریقا و جنوب غربی آسیا منتقل شده است.

این خرچنگ‌ ها گازی شدید و دردناک می‌گیرند و جانورانی خشن و تندخو هستند.در زبان محلی بندرعباس به ان سینگو می گویند.

خرچنگ‌های آبی ۱۰ پا دارند و جفت عقبی پاهای آنها پارویی شکل است. که معمولاً قسمت بالای آن زیتونی یا سبز متمایل به آبی است، چنگال‌ها در قسمت زیرین آبی روشن هستند. این خرچنگها بااستفاده از سه جفت پاهای میانی که دارای نوک تیز هستند راه می‌رود. این جانور از چنگالهای گازانبری برای دفاع از خود و شکار بهره می‌گیرد.

خرچنگهای آبی تغییر شکل جنسی آشکاری را نشان می‌دهند. خرچنگ‌های آبی نر شکم T شکل دارند که بسادگی از ماده‌های هم سن قابل تشخیص هستند. ماده‌های نابالغ شکم‌های مثلثی‌شکل با بندهای به‌هم‌جوش‌خورده دارند، با این وجود در پوست‌اندازی نهایی یا جنسی (پوست‌اندازی و آغاز بلوغ جنسی) شکم ماده‌های بالغ پهن و گرد می‌شود.

خرچنگ‌ها از خانواده سخت پوستان هستند. شکمشان کاملاً در زیر بدنشان پنهان است. روی بدن از پوسته‌ای سخت پوشیده شده‌است. همچنین آنها دارای یک جفت چنگال هستند. خرچنگ‌ها در تمام اقیانوسهای جهان یافت می‌شوند اما برخی نیز در آب‌های شیرین و همچنین درون خشکی به ویژه در مناطق گرمسیری نیز زیست می‌کنند. اندازه خرچنگ‌ها بسیار متنوع است از خرچنگ نخودی که تنها چند میلیمتر اندازه دارد تا خرچنگ عنکبوتی ژاپنی که طول پاهایش بیشتر از ۴ متر است.

خرچنگ‌ها همه‌چیزخوار هستند آنها به ویژه از جلبک و سایر غذاها دیگر شامل نرم‌تنان ٬کرم‌ها، سخت‌پوستان دیگر، قارچها و باکتریها و خرده غذاهایی که در دسترسشان باشد تغذیه می‌کنند. برای بسیاری از خرچنگ‌ها، یک رژیم غذایی حاوی مواد گیاهی و حیوانی، باعث رشد سریع‌تر و بیشتر زنده ماندن آنها می‌شود.

کژدم یا عقرب و یا دراز دم نام یکی از گونه‌های بندپایان رده عنکبوتیان است که دارای ۸ پا و نیشی با زهر کشنده می‌باشد. نیش عقرب در نوک دم آن قرار دارد. عقرب‌ها شب‌ها به آرامی به فعالیت‌های زیستی خود می‌پردازند و بیشتر در آب و هوایی گرم فعال هستند.

این جانوران چنگال‌های خارداری دارند که در واقع قسمتی از دهان آن‌ها محسوب می‌شوند. آنها قادرند که مادهٔ سمی خطرناکی از قسمت عقب بدنشان به طرف مهاجمین بپاشند. این جانور بیشتر در شب شکار می‌کند و پاهای بلند جلویی خود را برای پیدا کردن غذا به‌کار برده و پس از یافتن غذا آن را با چنگال‌هایش می‌گیرد. کژدم‌ها اغلب در طول روز در زیر سنگ‌ها یا در حفره‌های به نسبت خنک زیر زمین پنهان می‌گردند.

عقرب ها رنگ‌های مختلفی مثل زرد مایل به قهوه‌ای، قهوه‌ای، خاکستری و سیاه دارند و اندازه آنها بین ۱۸ تا ۵/۱ سانتی‌متر مختلف است. ولی بواسطه شکل بدنی خود که حالتی تخت و صاف دارد، می‌توانند از شکاف‌هایی به عرض ۳ میلی‌متر نیز عبور کنند و خود را وارد خانه سازند.

عقرب ها در محیط خارج از خانه در شکاف و درز بین سنگ‌ها، زیر پوست درختان، بین هیزم‌ها و مانند آن یافت می‌شوند و در محیط خانه در حمام، دستشوئی، آشپزخانه و محیط‌های مرطوب دیده می‌شوند. این جانوران در طول روز در گوشه‌ای بی‌حرکت و پنهانند و در طی شب فعالیت خود را آغاز می‌کنند و به‌دنبال شکار خود می‌روند و سم خود را از طریق نیش که در انتهای دم آنها وجود دارد به شکار خود تزریق می‌کنند.

کژدم‌ها اغلب حشرات موذی را به دام می‌اندازند و از این نظر اهمیت دارند. آنها اغلب سوسک‌های سیاه و اگر بتوانند قورباغه‌ها را نیز شکار می‌کنند. آنها پس از شکار، طعمه را ابتدا نیش می‌زنند سپس با حرکات کلیسر یا به عبارتی آروارههای خود شروع به خرد کردن بدن طعمه می‌کنند و در این موقع بر اثر ترشح آنزیمی آن را به صورت مایع در می‌آورند

سوسک شاخ‌گوزنی لوکانوس کروس گونه ای از سوسک‌های شاخ‌گوزنی است، نوع نر این سوسک دارای آرواره‌های به شکل شاخ گوزن می‌باشد، که در هنگام نزاع با رقیبان در فصل تولید مثل مورد استفاده او قرار می‌گیرد. سوسک شاخ‌گوزنی بیشتر عمر خود را در تنه درختان قدیمی و کنده‌های چوب پوسیده می‌گذراند و از چوبهای پوسیده این درختان تغذیه می‌کنند. با وجود ظاهر ترسناک، این سوسک بی خطر است.

سوسک حمام یا سوسری جانداری است بندپا از ردهٔ حشرات، زیرردهٔ بالداران (Pterygota) فروردهٔ نوبالان (Neoptera)، راستهٔ سوسریان (Blattodea). سوسک نامی کلّی است برای خانوادهٔ سوسری‌ها. بسیاری از مردم، سوسری‌ها (سوسک حمام یاcockroachs) را با سوسک‌ها (Beetles) اشتباه می‌گیرند. سوسک‌ها دارای یک لایه یا قاب محکم و محافظ روی بالاهای خود هستند و قبل از پرواز باید ابتدا آن را کنار بزنند، ولی سوسری‌ها روی بالشان قاب ندارند.

شاخ‌گوزنی لوکانوس کروس

در تصویر سوسک سمت راست ماده و سوسک سمت چپ نر است.

سوسک اره‌کش خال‌سفید

سوسک‌ها بزرگ‌ترین گروه حشره‌ها را به خود اختصاص داده‌اند و در محیط زیست‌های مختلفی دیده می‌شوند. از زمین‌های سنگلاخی تا جنگل‌های استوایی تحت قلمرو خیاطی‌ها به‌حساب می‌آید. بیشتر سوسک‌ها قدرت پرواز دارند. آن‌ها دارای بال‌هایی هستند که وقتی درحال پرواز نیستند، آن‌ها را در محفظهٔ محکمی روی پشت خود جمع می‌کنند و در زیر این محفظه نگهداری می‌کنند. سوسک‌ها از انواع مختلف گیاهان، گونه‌های حیوانات و لاشه‌های مردهٔ آن‌ها تغذیه می‌کنند.

تمام سوسک‌ها دارای بخش‌هایی برای نیش زدن و جویدن در ناحیهٔ دهان خود هستند. بعضی از سوسک‌ها دارای آرواره‌های بزرگی هستند که آن‌ها را قادر می‌سازد به طعمهٔ خود حمله کرده و آن را قطعه‌قطعه کنند. سوسک‌های دیگر مثل شپشهٔ گندم دارای آرواره‌های کوچکی در انتهای پوزهٔ درازشان هستند. شپشهٔ گندم پوزهٔ بلند خود را برای سوراخ کردن اجسام سخت و رسیدن به غذا به‌کار می‌برد. او دارای شاخک‌های زانویی است که می‌تواند آن‌ها را خم کرده و در شیار پوزه‌اش پنهان کند.

رتیل نام عمومی خانواده‌ای از عنکبوت‌های میگالومورف به نام ترافوسیده است که بیشتر در مناطق گرمسیری و بیابانی یافت می‌شوند. تا کنون حدود ۹۰۰ گونه رتیل شناسایی شده‌است. تمامی گونه‌های رتیل شکارچی هستند و بیشتر با استفاده از کمین به شکار می‌پردازند. بزرگ‌ترین گونه رتیل‌ها می‌توانند موش‌ها و حتی پرندگان کوچک را شکار کنند. بیشتر رتیل‌ها برای انسان‌ها بی‌خطر می‌باشند و حتی برخی از گونه‌های آنها به عنوان جانور خانگی به‌شمار می‌آیند در حالی که هنوز آمار دقیقی از میزان آمار مرگ و میر انسانی ناشی از نیش رتیل در دست نیست. نیش رتیل زهری دارد که گاهی می‌تواند ناراحتی‌های شدیدی در طی یک دوره چند روزه به وجود بیاورد.

بسته به نوع گونه اندازه آنها از ۲٫۵ تا ۳۰ سانتی‌متر متغیر است. بزرگترین گونه رتیل غول پیکر پرنده خوار است که در حدود ۳۰ سانتی‌متر طول و ۱۷۰ گرم وزن دارد. این گونه در جنگلهای بارانی آمریکای شمالی یافت می‌شود. این نوع رتیل اغلب از سوسکها، مارها، مارمولک‌های کوچک، قورباغهها، پرنده‌ها و حتی خفاشها و موش‌های کوچک تغذیه می‌کند.

در دوران طولانی و گذر هزاران سال عنکبوت‌ها تنوع شگفت‌‌انگیزی پیدا کرده‌اند، به طوری که در حال حاضر هزاران گونه عنکبوت در سطح کره زمین پراکنده است، از مناطق استوایی و جنگلی تا بیابان‌های خشک و لم یزرع. تنها جایی که عنکبوت‌ها حضور ندارند قطب شمال و جنوب و قله کوههای بلند و زیر آب اقیانوس‌هاست. حتی چند گونه عنکبوت در کناره اقیانوس‌ها، لای صخره‌ها و شکاف جزیره‌های مرجانی زندگی می‌کنند.
معمولاً به ندرت اولین رتیل نر که برای جفت گیری به سراغش می آید را میخورد . ولی پس از اینکه رتیل ماده اولین جفت گیری خود را انجام داد ، هر رتیل نر دیگری که برای عشق بازی به سراغش بیاید ممکن است خورده و یا اینکه موفق به جفت گیری شود .

در زمینه ساختار فیزیکی، تخریب ساختمان شامل تخریب انتخابی اجزای ساختمان به ویژه برای بازیافت مورد استفاده می‌باشد و مدیریت مواد دفعی می‌باشد. این مورد با تخریبی متفاوت است که در آن یک محل خاص با شدیدترین روش‌ها به طور کلی از ساختمان‌ها پاکسازی می‌گردد. تخریب به عنوان ساخت معکوس خوانده می‌شود. فرایند تخریبساختمان‌ها، به عنوان یک فعالیت قدیمی مطرح است که با حوزه علمی در حال توسعه روش پایدار و سبز ساختمان ارتباط دارد. ساختمان‌ها همانند هرچیز دیگر چرخه حیاتی دارند. تخریب ساختمان بر استفاده از مواد به کار رفته در ساخت ساختمان در شرایطی مربوط است که دیگر نمی‌توان از ساختمان استفاده نمود.

هنگامی که ساختمان به پایان طول عمر مفید خود می‌رسد، معمولاً تخریب شده و در برخی از قسمت‌ها نگاه داشته می‌شود. انفجارهای ساختمانی و یا تخریب دیواره‌ها برخی از انواع سبک‌های تخریب هستند که نسبتاً ارزان قیمت بوده و روش پاکسازی محل برای ساختمان‌های ایجاد کرده و فراهم می‌سازند. از سویی دیگر این روش‌ها مقادیر زیادی مواد دفعی را ایجاد می‌نمایند. اجزاء در ساختمان‌های جدید هنوز هم ممکن است ارزشمند باشند و برخی مواقع ارزشمندتر از زمان ساخت ساختمان هستند. تخریب به ویژه برای برداشت آن چیزی است که معمولاً تحت عنوان مواد دفعی خوانده می‌شود و می‌توان از آن‌ها به عنوان مواد ساختمانی استفاده کرد.

تخریب ارتباط عمده با پایداری زیست محیطی دارد. به علاوه ایجاد یک چرخه حیاتی جدید برای مواد، تخریب ساختمان‌ها به کاهش نیاز به استفاده از منابع جدید کمک می‌کند. این مورد می‌تواند به کاهش انرژی و پراکنش حاصل از اصلاح و تولید مواد جدید بینجامد. از آنجا که تخریب اغلب در سطح محلی صورت می‌گیرد و به صورت درون جا انجام می‌پذیرد، انرژی و پراکنش نیز در جابجایی مواد صرفه جویی می‌شود.

آتش یا تَش[۱] انرژی گرمایی و نور است که هنگام واکنش شیمیایی آزاد می‌شود و حاصل سوختن یا احتراق یک شی می‌باشد. آتش دارای زبانه و گرما و روشنای است و بسته به ماده‌ای که مشتعل شده‌است، رنگ شعله‌ها و شدت یا اندازه زبانه‌های آن متفاوت است. برخی از شعله‌های آتش ، مانند شعلهٔ یک شمع در حال سوختن، به اندازه کافی داغ هستند که اجزای یونش گازی داشته‌باشد و می تواند به عنوان یک پلاسما در نظر گرفته شود.[۲] اگرچه مخالفت‌هایی در جوامع علمی با این امر وجود دارد.[۳] کوچک‌ترین شکل آتش شعله نام دارد.

بسیاری از دانشمندان در گذشته آتش را یکی از چهار آخشیج (عنصر) اصلی تشکیل‌دهنده جهان می‌دانستند. در ایران آتش را بسیار محترم می‌داشتند و از این رو عده‌ای به اشتباه زرتشتیان آتش پرست شناخته شدند. به جز ایرانیان و زرتشتیان پیروان آیین‌های دیگر هم کمابیش برای این عنصر ارزش قائلند، چنانکه پیروان بودا آتش را هرگز با فوت کردن خاموش نمی‌کنند.

واژه آتَش (ātaš) در زبان پهلوی آتَخش (ātaxš) و در زبان اوستایی٬ آتَرش (ātarš) است. این واژه برگرفته از واژه اوستایی آتَر (ātar) است که ریشه نامشخص دارد. این واژه در پارسی میانه آتُر (ĀDUR یا ādar) و در فارسی امروزی آذر است.[۴]

آتش را در پارسی امروزی و در لهجه‌های گوناگون به شکل‌های آتش، آتیش، تش، آذیش، آذر، آگِر، آیِر و... می‌گویند. آتیش که تلفظ آتش در لهجه تهرانی و برخی لهجه‌های دیگر است نیز در زبان پهلوی آدیشت یا آتیشت و پس‌تر در فارسی دری آذیش بوده‌است.

چیرگی بر آتش یکی از نقاط عطف زندگی انسان بود که به مجموعه‌ای از تحولات انقلابی در زندگی آنان و تمایز آن‌ها از دیگر انسان‌سایان منجر شد.

بولینگ ورزشی است که بازیکنان در آن برای به دست آوردن امتیاز باید توپ بولینگ را روی سطح صافی بغلتانند تا اشیایی به نام میله را بزنند. این ورزش نخستین بار در مصر باستان انجام می‌شده‌است. در ایران حدود ۵۰ سال پیش سالن بولینگ تاسیس گردید که غیر اتوماتیک بود. در حال حاضر تهران، تبریز، شیراز، کرج، مشهد، همدان، قشم، قزوین، اصفهان، اهواز، اراک، کیش، رشت،محمودآباد و بابلسر و ابادان دارای سالن بولینگ می‌باشند. در این ورزش توپ‌هایی با وزن متفاوت وجود دارد، وزن توپ‌ها بین ۶

تا ۱۶ پوند می‌باشد. (هر پوند ۴۵۲ گرم است)

در هر بازی هر بازیکن ده فریم را بازی می کند وهر فریم دو ضربه دارد(به جز فریم 10 که در حالتی خاص سه ضربه دارد) و بازیکن سعی می کند که در هر ضربه همه پین ها را با توپ بزند. نحوه قرار گیری پین ها و شماره آنها: از نگاه بالا پین ها به شکل یک مثلث قرار داده می شوند و شماره پین ها مانند شکل زیر است:

10 9 8 7

6 5 4

3 2

1

دستگاه مکانیکی قرار دهنده پین ها (Pinsetter) در ضربه اول هر فریم ده پین را در محل های خود قرار می دهد، اگر بازیکن بتواند در پرتاب اول توپ خود، همه ده پین را بیندازد فریم کامل می شود و امتیاز دو ضربه بعدی با این ضربه که خود 10 امتیاز دارد جمع می شود و در سیستم های امتیاز دهی یا بر روی کاغذ این ضربه با علامت X نشان داده می شودو به این ضربه استراک [۱] گفته می شود. به صورت مثال اگر بازیکن در ضربه اول خود Strike کرده و سپس در ضربه اول فریم بعدی 4 پین و در ضربه بعدی 3 پین را بیندازد امتیاز او به شکل زیر می شود:

3 4 X

24 17

جدول 1 - مثال امتیاز Strike همان طور که در جدول بالا مشاهده می کنید امتیاز فریم اول 10+4+3 = 17 است و امتیاز فریم دوم 7 است که حاصل جمع آن با فریم قبلی در این فریم نوشته شده است:17+7=24 و تا آخر به همین صورت ادامه پیدا می کند. پس اگر بازیکنی بتواند همه پین ها را در همه ضربات خود (12ضربه)Strike کند جمع کل امتیازات او 300 می شود.

کژدم یا عقرب و یا دراز دم نام یکی از گونه‌های بندپایان رده عنکبوتیان است که دارای ۸ پا و نیشی با زهر کشنده می‌باشد. نیشعقرب در نوک دم آن قرار دارد. عقرب ‌ها شب‌ها به آرامی به فعالیت‌های زیستی خود می‌پردازند و بیشتر در آب و هوایی گرم فعال هستند.

این جانوران چنگال‌های خارداری دارند که در واقع قسمتی از دهان آن‌ها محسوب می‌شوند. آنها قادرند که مادهٔ سمی خطرناکی از قسمت عقب بدنشان به طرف مهاجمین بپاشند. این جانور بیشتر در شب شکار می‌کند و پاهای بلند جلویی خود را برای پیدا کردن غذا به‌کار برده و پس از یافتن غذا آن را با چنگال‌هایش می‌گیرد. کژدم‌ها اغلب در طول روز در زیر سنگ‌ها یا در حفره‌های به نسبت خنک زیر زمین پنهان می‌گردند.

عقرب ‌ها رنگ‌های مختلفی مثل زرد مایل به قهوه‌ای، قهوه‌ای، خاکستری و سیاه دارند و اندازه آنها بین ۱۸ تا ۵/۱ سانتی‌متر مختلف است. ولی بواسطه شکل بدنی خود که حالتی تخت و صاف دارد، می‌توانند از شکاف‌هایی به عرض ۳ میلی‌متر نیز عبور کنند و خود را وارد خانه سازند.

کژدم‌ها در محیط خارج از خانه در شکاف و درز بین سنگ‌ها، زیر پوست درختان، بین هیزم‌ها و مانند آن یافت می‌شوند و در محیط خانه در حمام، دستشوئی، آشپزخانه و محیط‌های مرطوب دیده می‌شوند. این جانوران در طول روز در گوشه‌ای بی‌حرکت و پنهانند و در طی شب فعالیت خود را آغاز می‌کنند و به‌دنبال شکار خود می‌روند و سم خود را از طریق نیش که در انتهای دم آنها وجود دارد به شکار خود تزریق می‌کنند

کژدم‌ها اغلب حشرات موذی را به دام می‌اندازند و از این نظر اهمیت دارند. آنها اغلب سوسک‌های سیاه و اگر بتوانند قورباغه‌ها را نیز شکار می‌کنند. آنها پس از شکار، طعمه را ابتدا نیش می‌زنند سپس با حرکات کلیسر یا به عبارتی آروارههای خود شروع به خرد کردن بدن طعمه می‌کنند و در این موقع بر اثر ترشح آنزیمی آن را به صورت مایع در می‌آورند.

ماشین (به فرانسوی: Machine) ابزاری شامل یک یا چند جز است که از انرژی برای انجام کار مطلوب استفاده می‌کند. ماشین‌ ها از منابع انرژی شیمیایی، مکانیکی، هسته‌ای، گرمایی و الکتریکی تغذیه می‌کنند و انرژی دریافتی را صرف انجام فرایند از پیش تعیین‌شده برای دستیابی به هدف مشخص می‌کنند.

گسترهٔ ماشین‌ ها بسیار وسیع است و از یک پیچ تا یک هواپیما را دربرمی‌گیرد. ماشین‌ها به دو گروه اصلی ماشین‌های ساده و ماشین‌های پیچیده تقسیم می‌شوند. سطح شیب‌دار، چرخ و محور، اهرم، قرقره، گوه و پیچ در دستهٔ ماشین‌های ساده قرار می‌گیرند و سایر ماشین‌ها، همگی پیچیده‌اند. ماشین‌های پیچیده از کنار هم قرار گرفتن مجموعه‌ای از ماشین‌های ساده به وجود می‌آیند.

ماشین‌های ساده[ویرایش]

ارشمیدس در حدود قرن سوم پیش از میلاد، برای نخستین بار ایدهٔ ماشین ساده را مطرح نمود. او در کتاب خود سه ماشین سادهٔ اهرم، قرقره و پیچ را معرفی کرده‌است. ارشمیدس با بررسی اهرم، اصل مزیت مکانیکی را کشف کرد.[۳]

انقلاب صنعتی[ویرایش]

با شکوفایی ماشین‌های جدید و پیشرفته در قرن هجدهم زندگی انسان‌ها متحول شد. با اختراع ماشین‌های جدید در این دوران ظرفیت تولید کارخانه‌ها و همچنین حمل و نقل افزایش چشم‌گیری داشت. از اختراع ماشین ریسندگی و ماشین نساجی به عنوان نقطهٔ آغاز انقلاب صنعتی و از اختراع ماشین بخار با عنوان نقطهٔ عطف انقلاب صنعتی یاد می‌شود